Τελειομανία στην εφηβεία: Όταν φοβάσαι να μην κάνεις λάθος και ξεχνάς να ζεις

Μπορεί να το νιώθεις χωρίς να το έχεις ονομάσει.
Αυτό το “πρέπει να τα κάνω όλα σωστά”.
Να πάρεις καλούς βαθμούς. Να φαίνεσαι καλά. Να είσαι ήρεμος, υπεύθυνος, κοινωνικός — και όλα ταυτόχρονα.

Αλλά μέσα σου… κουράζεσαι.
Όχι γιατί “δεν τα καταφέρνεις”.
Αλλά γιατί έχεις πιστέψει πως πρέπει να είσαι τέλειος για να αξίζεις.

Η τελειομανία στην εφηβεία δεν φαίνεται πάντα.
Μπορεί να νιώθεις “φυσιολογικός”, ενώ μέσα σου ασφυκτιάς.
Γιατί κανείς δεν βλέπει τον αγώνα που κάνεις για να “μην κάνεις λάθος”.

Κάθε φορά που αμφιβάλλεις για κάτι μικρό.
Κάθε φορά που απορρίπτεις τον εαυτό σου για μια “λεπτομέρεια”.
Κάθε φορά που νιώθεις πως “δεν είσαι αρκετός” παρόλο που προσπάθησες όσο μπορούσες.

Εκεί κρύβεται η τελειομανία.
Και όχι, δεν είναι αρετή. Είναι βάρος.

Δεν σε βοηθά να βελτιωθείς.
Σε εξαντλεί.
Σε απομακρύνει από την αλήθεια σου.
Σε πείθει ότι η αξία σου εξαρτάται από το αποτέλεσμα.

Αλλά να σου πω κάτι αληθινό;
Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος.
Χρειάζεται να είσαι αυθεντικός.
Χρειάζεται να είσαι άνθρωπος.

Και οι άνθρωποι κάνουν λάθη.
Χάνουν. Ξεχνούν. Μαθαίνουν. Συνεχίζουν.

Η τελειομανία σου μπορεί να σε πείθει πως αν “πέσεις”, όλα τελείωσαν.
Αλλά η πραγματική δύναμη είναι να πέσεις… και να συνεχίσεις.