Φόβος αποτυχίας στην εφηβεία: Δεν χρειάζεται να τα πας τέλεια για να πας μπροστά

Μπορεί να υπάρχει ένα βάρος που κουβαλάς και δεν φαίνεται.
Μπορεί να φοράει το χαμόγελο του “όλα καλά”.
Ή την άμυνα του “δεν με νοιάζει”.
Αλλά είναι εκεί — και λέγεται φόβος αποτυχίας.

Δεν μιλάμε αρκετά για αυτό.
Κι όμως, είναι από τα πιο έντονα συναισθήματα στην εφηβεία.
Αυτό το “αν δεν τα καταφέρω, τι σημαίνει αυτό για μένα;”
Αυτό το “αν αποτύχω, μήπως δεν αξίζω τελικά;”

Κανείς δεν στο λέει ξεκάθαρα, αλλά:
η αποτυχία δεν σημαίνει πως κάτι πάει στραβά — σημαίνει πως προσπαθείς.

Η εφηβεία είναι γεμάτη δοκιμές.
Κάποιες πετυχαίνουν. Άλλες όχι.
Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Δεν είσαι ρομπότ.

Αλλά καταλαβαίνω…
Όταν έχεις μεγαλώσει μέσα σε συστήματα που επιβραβεύουν την τελειότητα,
είναι εύκολο να φοβηθείς την ατέλεια.
Όταν νιώθεις πως σε “βλέπουν” μόνο μέσα από επιδόσεις,
είναι δύσκολο να αποδεχτείς ότι δεν θα τα πας τέλεια παντού.

Όμως η αλήθεια είναι αυτή:
Το να αποτύχεις κάπου, δεν ακυρώνει αυτό που είσαι.
Το να μην πετύχει κάτι, δεν λέει τίποτα για την αξία σου.

Εκεί χτίζεται ο χαρακτήρας σου:
Όχι όταν σου πάνε όλα καλά — αλλά όταν κάτι δεν πάει όπως το ήθελες… και δεν τα παρατάς.

Ο φόβος της αποτυχίας δείχνει ότι κάτι πραγματικά σε νοιάζει.
Και αυτό, είναι ήδη δύναμη.

Δεν χρειάζεται να φοβάσαι τόσο πολύ το “λάθος”.
Χρειάζεται να θυμάσαι πως υπάρχει ζωή και μετά από αυτό.

Και πως σε κάθε αποτυχία, υπάρχει κάτι που σε φέρνει πιο κοντά στον εαυτό σου.