Έφηβοι και μοναξιά: Δεν φταίει κάτι σε εσένα — απλώς δεν σε έχουν δει όπως είσαι

Υπάρχουν μέρες που μπορεί να βρίσκεσαι ανάμεσα σε άλλους,
να γελάνε, να μιλάνε, να δείχνουν “εντάξει” —
κι εσύ να νιώθεις… μόνος.

Δεν το λες εύκολα.
Γιατί όλοι μοιάζουν να “έχουν παρέες”.
Γιατί αν πεις “νιώθω μόνος”, μπορεί να νομίσουν ότι κάτι δεν πάει καλά με εσένα.

Αλλά η μοναξιά στην εφηβεία δεν έχει πάντα να κάνει με το αν έχεις φίλους.
Έχει να κάνει με το αν νιώθεις ότι κάποιος σε βλέπει πραγματικά.
Όχι μόνο το πώς φαίνεσαι, αλλά το πώς νιώθεις.

Και κάποιες φορές, αυτό που πονάει πιο πολύ… δεν είναι η μοναξιά.
Είναι η ντροπή που νιώθεις επειδή τη νιώθεις.

Δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο να νιώθεις μόνος.
Είναι απλώς σημάδι ότι έχεις ανάγκη από σύνδεση.
Από αληθινή επαφή.
Όχι likes. Όχι followers. Αληθινή επαφή.

Έχω γνωρίσει εφήβους με “παρέες” που νιώθουν πιο μόνοι από παιδιά που κάθονται μόνα τους στο διάλειμμα.
Γιατί η μοναξιά δεν έχει να κάνει με το πόσοι είναι γύρω σου —
έχει να κάνει με το αν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου κοντά τους.

Μπορεί να σε πείθουν ότι πρέπει να αλλάξεις για να “ανήκεις”.
Αλλά η αλήθεια είναι: αν χρειάζεται να αλλάξεις για να σε δεχτούν… δεν είναι δικό σου πρόβλημα.

Κάπου εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που θα σε δουν όπως είσαι.
Που δεν θα σε κρίνουν. Που θα νιώσουν το μέσα σου, όχι απλώς την εικόνα.

Μέχρι τότε;
Μην εγκαταλείπεις τον εαυτό σου για να μην είσαι μόνος.

Η πιο ουσιαστική σχέση που θα χτίσεις… είναι με εσένα.