Άγχος στην εφηβεία: Δεν πάει κάτι λάθος με εσένα — απλώς κάτι μέσα σου ζητά προσοχή
Κάποιες μέρες ξυπνάς και νιώθεις βάρος στο στήθος.
Μπορεί να μη συνέβη κάτι “μεγάλο”, κι όμως… είναι εκεί.
Το στομάχι σφιγμένο. Η σκέψη τρέχει. Ο ύπνος διακεκομμένος. Η καρδιά λίγο πιο γρήγορη απ’ όσο χρειάζεται.
Άγχος.
Μια λέξη που τη χρησιμοποιούμε παντού — αλλά λίγοι τη νιώθουμε ακριβώς όπως είναι: μέσα στο σώμα μας.
Στην εφηβεία, το άγχος δεν είναι απλώς “κάτι φυσιολογικό που περνάνε όλοι”.
Είναι μια εσωτερική υπερφόρτιση που δεν ξέρεις πώς να διαχειριστείς — γιατί κανείς δεν σου έδειξε πώς.
Δεν είναι αδυναμία. Δεν σημαίνει ότι “δεν τα πας καλά”.
Σημαίνει ότι μέσα σου κάτι προσπαθεί να σου μιλήσει.
Μπορεί να έχεις άγχος επειδή…
δεν θες να απογοητεύσεις τους άλλους,
δεν ξέρεις ποιον ρόλο “πρέπει” να παίξεις,
δεν νιώθεις αρκετός,
ή απλώς πιέζεσαι από όλα — και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις.
Και σε αυτή την πίεση, πολλές φορές προσθέτεις και κάτι ακόμα:
την ανάγκη να φαίνεσαι καλά.
Να μην το δείξεις. Να χαμογελάς. Να “το έχεις”.
Αλλά δεν χρειάζεται.
Δεν χρειάζεται να είσαι ΟΚ όλη την ώρα.
Το άγχος σου δεν είναι εχθρός. Είναι μήνυμα.
Και δεν είσαι μόνος.
Υπάρχουν τρόποι να το διαχειριστείς. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε ακούσουν.
Ακόμα κι ένας απλός διάλογος — με κάποιον που δεν σε κρίνει — μπορεί να ξεκλειδώσει όσα κρατάς μέσα σου για καιρό.
Δεν υπάρχει “σωστός τρόπος” να νιώθεις.
Υπάρχει μόνο αυτό που εσύ χρειάζεσαι.
Και αυτό αξίζει φροντίδα. Όχι πίεση.
Είσαι αρκετός — ακόμα κι όταν δεν νιώθεις έτσι.
Είσαι δυνατός — ακόμα κι όταν φοβάσαι.
Είσαι άνθρωπος. Και αυτό αρκεί.
