Ψυχολόγος για εφήβους & αυτοπεποίθηση: Δεν είναι ότι σου λείπει, είναι ότι δεν έχεις ακούσει ακόμα τον εαυτό σου

Μπορεί να νιώθεις κάπως… περίεργα με τον εαυτό σου.
Σαν να σε παρακολουθείς απ’ έξω.
Να προσπαθείς να “φαίνεσαι καλά”, ενώ μέσα σου δεν είσαι σίγουρος ποιος είσαι.

Και ίσως ακούς συνέχεια αυτή τη λέξη: αυτοπεποίθηση.
“Πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση.”
“Πίστεψε στον εαυτό σου.”
“Να είσαι πιο δυναμικός.”
Λες και είναι διακόπτης που τον γυρνάς και — λύθηκε.

Αλλά δεν είναι έτσι.

Η αυτοπεποίθηση δεν είναι να νιώθεις δυνατός συνέχεια.
Δεν είναι να “παίζεις άνετος”.
Δεν είναι να μην αγχώνεσαι ή να έχεις όλες τις απαντήσεις.

Είναι κάτι πολύ πιο ήσυχο.
Είναι να ξέρεις ποιος είσαι, ακόμα κι όταν δεν σε καταλαβαίνουν οι άλλοι.
Είναι να μην χρειάζεται να αποδείξεις κάτι.
Είναι να σε σέβεσαι — ακόμα κι όταν αμφιβάλλεις.

Και για να χτιστεί αυτό, χρειάζεται χώρος.
Χρόνος.
Και μερικές φορές, ένας άνθρωπος που να μπορεί να σε ακούσει — χωρίς να σου πει “πώς πρέπει να είσαι”.

Εκεί μπορεί να βοηθήσει ένας ψυχολόγος εφήβων.
Όχι γιατί “έχεις πρόβλημα”.
Αλλά γιατί κάποιες φορές είναι απλά ανακουφιστικό να μιλάς σε κάποιον που δεν σε κρίνει, δεν σε γνωρίζει απ’ το σχολείο ή την οικογένεια, και μπορεί να σε δει καθαρά.

Έχω δει εφήβους να λένε:
“Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί νιώθω έτσι.”
Και μετά από λίγη ώρα… το εξηγούν μόνοι τους.
Όχι γιατί κάποιος τους είπε “τι να κάνουν”, αλλά γιατί τους δόθηκε χώρος να ακουστούν.

Η αυτοπεποίθηση δεν χτίζεται με εντολές.
Χτίζεται με κατανόηση.
Με μικρές νίκες.
Με αποδοχή.

Και ναι — έχεις ήδη μέσα σου ό,τι χρειάζεται.
Απλώς ίσως δεν το έχεις δει ακόμα.

Και δεν πειράζει.
Εκεί ξεκινάει το ταξίδι.
Όχι όταν “νιώθεις σίγουρος”,
αλλά όταν αρχίζεις να σε παρατηρείς με καλοσύνη.